Gegroet partypeople ! De zomer zit er weer op, gedaan met wekenlang feesten. Gedaan met feesten in openlucht, straatparades, beachparty’s en chillen in de zon. Maar dat betekend niet dat het feest stopt. Zoals steeds zal de doctor jullie trachten te begeleiden in de wild ride die het Belgische nachtleven is. Met reviews van de beste voorbij feestjes, previews voor de meest belovende komende party’s en tips om het allemaal te overleven.

Een nieuw jaar staat vaak bol van de goede voornemens. Do or don’t, maar begin niet met je dingen voor te nemen waar je je toch niet aan gaat houden. Om de zoveel tijd neem ik mij voor mijn druggebruik ernstig terug te schroeven. In een niet zo helder moment bezweer ik mezelf soms zelfs om helemaal te stoppen. Op zich misschien niet zo’n slechte zaak, maar wie z’n druggebruik ernstig neemt, weet dat stoppen een relatief begrip is. Begrijp me niet verkeerd, ik ben niet verslaafd. Waar heb ik dat noch gehoord ? Nee, echt waar, dope blijft een recreatief gegeven voor mij. Maar om het zo te houden zijn periodes van onthouding onontbeerlijk.

Zo ben ik in augustus afgestapt van een zes maanden durende chemische onthouding en ik moet zeggen dat het me heeft deugd gedaan. If the drugs don’t work anymore, cut ‘em out. Als het kleine witte pilletje niet meer werkt kan je dubbel droppen of stoppen, ik heb voor dat laatste gekozen. Genoeg mensen die ik ken beginnen dan te experimenteren met drugcocktails (GHB, MDMA, coke, LSD, allemaal op één avond) of drijven de kwantiteit de hoogte in. Op zo’n moment kan je beter een simpele kosten-baten analyse maken: is de comedown de high nog wel waard ? Het kan geen kwaad het je zo nu en dan af te vragen.

Tot zover mijn wijze raad. Ondertussen zijn de chemicaliën weer een onderdeel van mijn vrijtijdsbesteding geworden. Echter geen five in one night meer voor mij: one little pill is all I need to fly all night. Met een beetje geluk kom je een ganse nacht door op beperkte midellen. Zoals de laatste Techno Nation. Alles was er om er een schitterend feest van de maken: de Silo, nog steeds mijn favoriete partyspot; een schitterende line-up met de créme der Belgische Techno en een crowd die zou feesten alsof het 2001 was. Veel VUB gezichten ook en niet enkel de BTS usual suspects en Redhead groupies. Over BTS gesproken: de eerst party in BSG is voor 30 oktober in samenwerking met VO, het wordt een resident night, wat betekend dat onder andere Steve a.k.a. Redhead het beste van zichzelf zal geven. Techno addicts houden trouwens ook best de vinyl releases in de gaten want Steve heeft weer een schitterende 12” klaar: The Lost Soul die ieder moment uit kan komen op Session.

Oktober betekend ook dat Kozzmozz jarig is en de zesde verjaardag was zeker een geslaagde editie. Behoorlijk moedig trouwens van Mozz en de zijnen om de capaciteit drastisch terug te schroeven. I Love Money zie ik zo snel nog niet het aantal tickets tot 6000 beperken. Het enige nadeel was wel dat het aantal bekende gezichten aan de lage kant was, terwijl Kozzmozz traditioneel de plaats is waar je uit het oog verloren partyfriends terug ziet. Spijtig ook dat de Tech-House niet in de heropende Blauwe Zaal zat. Niet de beste editie dus, maar zeker ook niet de slechtste. Fijn geëxperimenteerd met de LSD-MDMA combinatie die nacht, alhoewel ik niet helemaal gekregen heb wat ik verwachtte. Misschien toch beter het op enkel E te houden.

Niet enkel Acid in mijn hoofd trouwens, maar ook op het middenplein enkele schitterende acid trax gehoord. Wie 303 blieps wel weet te versmaden, moet op 2 november in ’t Kuipke zijn voor Retro-Acid. De Kozzmozz crew bewijst al vele jaren dat Acid nooit zal sterven. Op deze editie krijg je de vertrouwde line-up met Acid Junkies live, Mo&Benoeilie, Henk, Spacid en Kozz. Acieeed!

Nog een laatste tip voor alle psychonauten onder jullie die er aan denken LSD te proberen. In het verleden heb ik misschien nogal lichtvoetig gedaan over acid. Vergeet echter niet dat het je stevig in de kloten kan stampen als je niet uitkijkt (dat geld uiteraard ook voor meisjes). Mijn ervaring is dat vooral de laatste uren van je trip behoorlijk intens kunnen zijn, zeker als je moe bent en als er niemand in de buurt is. Als je wil beginnen experimenteren raad ik aan www.erowit.com eens te bezoeken. Om af te sluiten enkele woorden van Francis Ford Coppolla die erg toepasselijk zijn: “It’s a mixed bag. I have been taken to the absolute dephts of extreme terror, I’ve had my whole soul undermind by it. But on the other hand my experience has been about finding joy.”

Ah, de zomer komt er weer aan: meisjes in minirokjes, stoned worden in het Terkamerenbos en feesten in openlucht. Omdat de combinatie van zon en andere opbeurende middelen er wel eens voor kan zorgen dat je het noorden kwijt raakt, krijgt u hier van mij een wegwijzer voor de zomermaanden. Zoals u zult zien, hoeft u zich geen enkel moment te vervelen. Meer nog, af en toe zal u snakken naar enkele dagen rust in een funpacket holiday. Nu enkel nog hopen dat het weer een beetje mee zit.

Ik weet niet wanneer uw examens gedaan zijn, maar hopelijk voor 23 juni, want dan vindt België’s antwoord op de Loveparade plaats. De City Parade in Luik, stad van Starflam en junkies, zou wel eens een fijn evenement kunnen worden. “Make a date with the future,” is het motto van de Parade, zoals wel vaker met motto’s een zeer weinig zeggende frase. Maar wie heeft er een motto nodig om te feesten? Ik niet in ieder geval. En gefeest zal er worden. Men belooft ons 30 trucks, drie soundsystems voor de warming-up, een free party tot middernacht en vijf officiële City Parties. Kozzmozz doet mee, wat toch al een goed teken is. Daarnaast treden de créme der Belgische house, techno en D&B DJ’s aan, waaronder System-d (remember BTS), plus Kevin ‘Mastery’ Saunderson, The Advent, Ed Rush, Charles Chillings en nog een heleboel fijne mensen. Zou best wel eens een graaf feestje kunnen worden daar in Luik.

Het volgende weekend in traditioneel voor T/W gereserveerd. Wie zich afvraagt waar die T de laatste jaren voor staat, krijgt dit jaar een antwoord: House Torhout. Op 30 juni en 1 juli mag de Oost-Vlaamse gemeente dus weer massa’s volk verwachten. Twee dagen, vier tenten en een massa DJ’s, waaronder: Felix da Housecat, Stacey Pullen, Phuture 303, Justin Berkovi, Cari Lekebush, Aphrodite, Jack De Marseille, Bob Sinclar en DJ Yellow. Niet van de minste dus. Het feest is al om half twee gedaan, maar gelukkig is er een after party voorzien. Misschien nog even vermelden dat ook dit evenement powered by Kozzmozz is.

Vandaar ook dat er geen Kozzmozz op 1 juli is, zoals de traditie gebied. Een zeer spijtige zaak, aangezien dit meestal de beste editie van het jaar was. Deze keer dan maar tentje opslaan in Torhout. Een week later is het dan weer tijd om massaal de taalgrens over te trekken, richting Dour. Het gelijknamige vierdaagse festival is en blijft een must. Wie er allemaal komt spelen, maakt minder uit dan welke drugs er allemaal geconsumeerd worden. De gebrekkige organisatie is tegelijk wat dit festival zo speciaal maakt en haar grootste nadeel. Als het na enkele dagen begint te regenen, krijgt de camping de aantrekkingskracht van een Bosnisch vluchtelingenkamp. Bovendien kan de sfeer er soms behoorlijk vijandig worden, waarschijnlijk een gevolg van de grote verscheidenheid aan mensen die er neerstrijken. Al bij al blijft het een unieke belevenis, die zeker niet te missen is.

Vorige jaren moesten velen Dour na één of twee dagen verlaten als ze de Loveparade in Berlijn niet wouden missen. Dit jaar heeft het noodlot ervoor gezorgd dat je beiden voor honderd procent kan meemaken. De Loveparade is namelijk een weekje naar achter verschoven, doordat een andere manifestatie Berlijn reeds geclaimd had voor het traditionele Love weekend. Op 21 juli zal de stad weer vollopen met miljoenen feestlustigen, een gebeurtenis die uniek is in de wereld. Alhoewel Groot-Britanië, Zuid-Afrika, Israël en Zwitserland elk hun eigen Loveparade hebben gekregen, gaat er nog steeds niets boven Berlijn. Het is iets wat je niet kan navertellen, enkel zelf beleven.

Ondertussen zijn Gent de tiendaagse fieste ook uitgebarsten die zoals steed ook de Ten Days huisvesten. Sinds vorig jaar spijtig genoeg niet meer in de Star building aan het Gravensteen, maar in de Eskimo fabriek buiten het centrum. Dit betekend dus dat je niet meer geconfronteerd wordt met oma’s bierbuiken en Edy Wally’s showorkest telkens je een luchtje gaat scheppen, tegelijk een gelukkige en een spijtige zaak. Het zicht van tientallen moegefeeste zielen voor het Gravensteen behoorden voor mij tot de ervaring die Ten Days is, maar is dus niet meer.

Dan even fast forwarden naar augustus, meer bepaald het tweede weekend van die maand, waarop Oostende naar goede gewoonte enkele duizenden party people mag verwelkomen ter gelegenheid van Fuse Beach. Als ik even gemeen mag zijn het enige waar Fuse nog goed voor is. Het maakt in ieder geval alles goed wat ik haat aan Fuse. ’s Namiddags staan grooven op het strand, dan verhuizen naar het casino voor de echte party en uiteindelijk terug op het strand belanden meet een bende dopeheads die van geen ophouden weten. Ah, sweet memorys .

Tot slot is er nog het coolste festival van het jaar, in het Limburgse Kievit. Pukkelpop mag zeker niet ontbreken in het zomers menu. Zelfs als je geen geld meer hebt om een ticket te kopen, loont het de moeite om je tent te nemen en er een paar dagen gaan camperen. Probeer zo vroeg mogelijk te gaan, zoals ik enkele jaren geleden deed. Dan beland je op de verste camping, waar de interessantste mensen zitten. Destijds was mijn drugmenu nog beperkt tot het groene gras, maar ik heb daar dingen gezien die ik nergens anders meer gezien heb. Heb er een paar jaar later trouwens ook mijn eerste acidflash meegemaakt. Ja, waar blijft de tijd.

Ziezo. Als je dit alles aanvult met enkele weken in een warmer klimaat, Ibiza bijvoorbeeld, zou het al erg vreemd moeten lopen om er een slechte vakantie van te maken. Als iemand van jullie dit jaar toevallig in het Spaanse Calpé is, kan ik Comix ten sterkste aanbevelen. De muziek mag er dan al een samenraapsel zijn van Britney, La Bomba en Eurotrance, de openlucht bar maakt veel goed. See you there.

Hopelijk hebben jullie allemaal veel eitjes gekregen van de paashaas. Maar niet vergeten dat je ze niet allemaal tegelijk mag opeten. Te veel is nooit goed. Ik herinner me nog vorig jaar op Kozzmozz, een vriend had er een stuk of vijf binnen, zag er echt niet goed uit. Onhoud dus : geniet, maar eet met mate ! Pasen betekend ook dat het tijd wordt om te beginnen blokken. Ieder weekend ook voor de verscheurende keuze staan : blokken of feesten ? Mijn ervaring is dat je sterk moet zijn en weerstaan. Er is een tijd van party’s en er is een tijd van cursussen. Maar genoeg wijze raad van papa Psylo, let’s return to our regular program.

Door de met rasse schreden naderende examens ligt ook de VUB underground voor enkele maanden stil. Gelukkig is Break The Silence er uit gegaan met een knal van jewelste. Eerst waren er de dirty streat beats van da Riot Squad en een week later de closing party, juist voor de paasvakantie, in het Kultuur Kaffee. De mensen die bang zijn voor Cold Turkey kan ik echter gerust stellen : mijn supersonische oor heeft ergens opgevangen dat BTS mogelijk een eindejaars party doet in het KK. I’ll keep you informed on that.

Maar eerst even terug naar 22 maart. Na vele jaren haast uitsluitend techno te doen, heeft BTS dit jaar uitgepakt met een iets meer eclectische muziekkeuze. Uiteraard was er de (lichtjes fantastische) Zync label night voor de hardcore techno fans: harder, faster, better. De BTS resident nights waren dan weer een mix van house, techno en drum&bass, voor elk wat wils dus. En als laatste party in de BSG bunker : hiphop en jungle. Toch een beetje een gewaagde keuze om hiphop de doen, voor zover ik weet was dit de eerste keer dat er gerapt werd in de bunker. Maar het was een denderend succes.

Recto Verso had duidelijk een hele crew mee, want de jongens konden op veel enthousiasme rekenen. Een beetje spijtig dat er niet meer mensen van de open mike hebben geprofiteerd, de twee onbekenden die dat wel deden, lieten een prima indruk na. Het was trouwens een van deze nobele onbekenden die de crowd in beweging hield tot de Killa Tactics gearriveerd en ingeplugd waren. Prima party hiphop, gespiked met hier en daar wat ragga. Zelfs degenen die geen zin hadden om hun booty te shaken, werden geëntertaind, door een viertal B-boys met enkele zwaartekracht tartende moves. Hiermee ware trouwens de vier pijlers van de hiphop vertegenwoordigd, want tegen de bar kon je een voor de gelegenheid (in fluo) gesprayde graf ontdekken.

Het hoogtepunt van de avond waren echter Dysfunkshunal and Damented van de Riot Squad, beter gekend als Killa Tactics. Deze four deck turntablism wizards hebben al op tal van championships jury’s geïmponeerd met hun kunnen. En Break The Silence bracht ze voor u naar de BSG. Zeg maar braaf danku tegen meneer BTS. De Tactics bewezen immers dat ze al die prijzen wel degelijk verdiend hebben en bliezen het dak van de BSG met hun scratch en beatjugle kunsten.

De jungle headz moesten wel even geduld hebben eer ze hun zin kregen, maar het wachten werd beloond door Wontime, eveneens van de Leuvense Riot Squad, die de vele wachtenden onderhield met hardcore jungle. Geen versus tegen System-D echter, maar dat zal weinigen gestoord hebben. Doordat de Killa’s nogal wat tijd nodig hadden eer ze konden beginnen, was het programma naar achter verschoven en kon DJ Nyx spijtig genoeg niet aantreden. Woodcarver sloot naar goede traditie de avond af met een big bad boom.

Een week later was de BTS squad weer paraat, maar dan in het KK. Een samenvatting ga ik hier niet geven, maar het was de moeite. Hopelijk komt er, na de examen nog een laatste BTS party voor dit jaar. Wie zich de eindejaarsparty van vorig jaar herinnert, weten dat het de beste party van het jaar was. Back to da old school, met retro trax all nigh, waaronder zelfs The sound of C en Technotronic. Dit jaar misschien meer van dat, maar dan in het KK. Tot dan en remember: voorzichtig met de eitjes.

Mr. Mellow is in al zijn mellowness vergeten dat hij een stekje had bij De Krant, aangezien zijn soulcorner nu leeg stond en leegstaande panden er zijn om gekraakt te worden, is de mellow corner nu omgetoverd in een psychic disco. Speigelbal, rookmachine, stroboscoop, alle benodigdheden voor dakafbrekende feestjes zijn aanwezig en natuurlijk niet te vergeten dope en disco music.

En waarom niet meteen beginnen in een nostalgische bui, terugdenkend aan de tijd toen de Fuse nog een goeie club was, toen I love Techno nog maar driehonderd frank kostte, toen Techno nog geen popmuziek was. De tijd toen je nog aan één ecstacy genoeg had voor een hele avond, GHB nog enkel bestond in enge verhalen en coke nog voorbehouden was voor rijkeluikindjes.

Waarschijnlijk zijn het gewoon de frustraties van iemand die zijn favoriete plekje ziet overspoeld worden door toeristen, maar back in de days leek alles beter, toen het nog niet enkel om geld draaide.

I love Fuse

Back in de days, toen je nog intressante mensen tegenkwam in de Fuse, in plaats van wannabe’s enkel daar om Mr. Technogod Dave Clarke eens in ‘t echt te zien. Het is dezelfde frustratie als die van iemand die zijn favoriete voetbalploeg ziet kampioen spelen en ploots een tribune moet delen met een heleboel meelopers : je voelt je plots niet meer thuis in je eigen club. Nu champagne de plaats heeft ingenomen van vodka-red bull wordt het niet meer geaprecieerd als je zonder T-shirt, onder de pillen de club rondhuppeld. Als je niet uitkijkt sta je nog voor je avond begonnen is terug op straat, of erger, in een rijkswachtcel.

Eigenlijk is het allemaal de schuld van Peter ‘Fiesta’ De Cuyper. Toen nog Mr. Fuse, had vijf jaar geleden het prachtige idee om techno naar een groter publiek t e brengen, het rockpubliek zeg maar, dat je iedere zomer met tienduizenden kan zien samendrommen op Vlaamse weiden. Het heeft een paar jaar geduurd, maar meneer De Cuyper is in zijn opzet geslaagd : ieder jaar in november tienduizenden laten samentroepen in de hallen van Flanders Expo. De sponsors, belachelijk hoge inkom- en drankprijzen en meer rooms dan goed voor je zijn van T/W en co krijg je er gratis bij.

I love Chiro

Nu, Peter’s quest volbracht is en Techno de rockmuziek van het nieuwe millenium geworden is, is het hek helemaal van de dam. Elke jeugdbeweging, studentenkring of boerinnenbond kan Trish & Kash in een schuur stoppen, er een breazer-bar bijsmijten en zijn eigen night of the DJ’s hebben. Je kan al niet naar een Chiro-fuif gaan of ze hebben een Chill out en een Techno-room. Techno is tegenwoordig dé manier om snel geld te verdienen : probeer maar eens te tellen hoevel platgesponsorde party’s er iedere maand plaatsvinden in tenten, stallen en hallen overal ter lande.

OK, it ain’t all bad. Er zijn nog goeie feestjes, georganiseerd door mensen die het doen just to have a good time. Food, Café d’Anvers en twijfelgeval Kozzmozz bijvoorbeeld. Maar daar heb je het al : zelfs Mozz en zijn kozzmonauten kunnen het niet meer doen zonder sponsors, merchandising en standjes allerhande. Een mens moet toch zijn boterham kunnen betalen, nietwaar ? Dus waar moet het naartoe ? Terug naar gratis raves ergens midden in een veld, zoals tien jaar geleden of nog meer zalen, sponsors, geld, liquid lasers en superstar DJ’s.

Eigenlijk moet je het positief zien : waar kan je vijf jaar geleden op één avond op één plaats Dave Clarke, Carl Cox, Richie Hawtin, Jeff Mills en Sven Väth zien ? Nergens ! En vandaag dus wel, ten minste als je er in slaagt om in vijf zalen tegelijk te feesten. Mij zal je dus niet zien op I love Techno en ze zullen mij missen.