Monthly Archives: October 2003

Back once again

Na een lange break, versnellen de high-hats, de opbouw is ingezet en het zal niet lang duren voor de baseline opnieuw in kickt. Ja, we zijn weer vertrokken voor een nieuw jaar. Terug -of voor het eerst- op de campus in fuckin’ Bxl, opnieuw De Krant die tracht wat verstrooiing te brengen en waarom niet once again Dr. Psylo die zijn wereldbeeld door je strot tracht te rammen. Newbies doen er goed aan de voorschriften in de Retro Arena op www.psylo.tk te raadplegen alvorens zich in deze psychic disco te begeven. Kwestie van wat voorkennis op te doen en een idee te hebben van waar je aan begint. U bent gewaarschuwd!

Maar goed, here we go again. Hier zijn we dan, back once again in this fookin’ town van marginalen en miserie, freaks en fucked-ups. Een jaar gelden had ik niet gedacht dat ik deze hoop beton, smog en agressie zo snel zou missen. Maar toch, deze plek weet me te raken op een vreemde manier. Wie echt niet begrijpt wat ik bedoel, raad ik aan de navel der VUB te verlaten. Stel je open voor al de wonderbaarlijke shit (zoals in excrementen, niet zoals in phat pschidt) die hier te vinden is. Die zieke kant van het leven, die deze stad zo eerlijk toont, is voor mijn altijd één van de sterkste eigenschappen van Brussel geweest.

Het woord grootstad mag in de Belgische context dan belachelijk lijken, Bxl is de enige plaats in dit miezerige landje die er aanspraak op kan maken. Meer nog dan de massa aan beton of mensenmassa, maakt volgens mij de massa en vooral diversiteit van zwervers, schorem, leeglopers en ander crapuul van deze stad een echte stad. Lang leve het Beursplein, de hoerenbuurt, Molenbeek en de Marollen. Maar hier ben ik al het vuile, het slechte aan het bovenhalen, ik wou net aantonen hoe fantastisch het hier is. Wonen in Brussel zal het me niet in dank afnemen. Nee, het is niet allemaal vuil en slecht, maar het is de eerlijkheid die het voor mij doet. Het hele scala aan menselijke emoties (inclusief de allerlaagste) die ongefilterd op je afgevuurd worden, zonder de werkelijkheid te verbloemen, dat is waarom Brussel me zo diep raakt.

Wat ik eigenlijk wil zeggen is: durf te leven. Ja: bomma, buurvrouw en andere blokkers hadden gelijk toen ze je waarschuwden dat het in Brussel stikt van buitenlands en ander uitschot. Laat dat je echter niet afschrikken, maar durf er voor open staan. Alleen zo krijg je de kans om deze stad te begrijpen en wie weet er van te gaan houden. Zo is het trouwens met alles in het leven: pas als je investeert en je defensie laat zakken, is er plaats echte emotie. Je angst overwinnen is de eerste stap. Vergeet dus buisvakken, tweede zit en bissen en geniet van het leven. Feest zeven dagen per week, stort je in de wondere wereld der drugs. Nu is de tijd om er van te genieten. Leer je grenzen kennen door er grandioos over te gaan. Je hebt nog een heel leven de kans om er spijt van te hebben.

Wat ik eigenlijk kwijt wil is dat ik blij ben terug hier te wonen, ook al was ik maar een paar maand weg. Enkele weken waren genoeg om me een warm te maken, gewoon door in deze stad te zijn. En ik zou mezelf niet zijn als ik ondertussen in het rond zou schoppen. Het lijkt alsof studenten vandaag nog luier, saaier en meer berekend zijn dan vijf jaar geleden, and god do i hate it! Maar overtuig mij van m’n ongelijk: doe iets met je studententijd! Brussel is het uitgelezen canvas om je creativiteit op bot te vieren. Laat jezelf gaan: experimenteer met drugs, jaag mensen op stang, paint the town black, om het even wat, doe gewoon IETS. Deze stad is erg vergevingsgezind en vergeet snel. Maak gewoon niet de fout in je veilige nestje te blijven.

Ziezo, men maandelijkse therapiesessie zit er weer op. Het heeft opgelucht nog eens wat lawaai te kunnen maken. Ik leef nog steeds in de waan dat er ook mensen zijn die dit lezen, neem het me vooral niet kwalijk. Anyway, als je nieuw bent in deze regionen: hoop dat je niet teveel aanstoot hebt genomen aan mijn geraaskal (as if i’d care). Als je nog twijfelt: ja ik weet dat ik een doordrammer en een betweter ben en neen ik schaam me niet. Aan de anderen, als jullie bestaan (zou het werkelijk waar zijn?) trouwe lezers: eindeloze dank om mij te blijven lezen en tof u nog eens gezien te hebben. Tot de volgende!