Monthly Archives: March 2002

Clubbed to death

Fuse, Food, Café d’Anvers, Fill Collins Club, … Een paar jaar geleden kon je me er misschien nog op betrappen mezelf een clubber te noemen. Maar om de één of andere reden kunnen ze me vandaag allemaal gestolen worden. Misschien omdat het al oudjes zijn, ze grijs worden, hun wilde haren verliezen. Of heeft het er mee te maken dat clubs industrie zijn geworden. Misschien was clubbing altijd al geldklopperij, maar zie ik pas nu het licht.

Als het over clubs gaat, is het trouwens hypocriet Kozzmozz, ILT, Ten Days, Groovecity en andere big events over een andere kam te scheren. Ze mogen dan al niet wekelijks op je zuurverdiende geld te azen, het grote idee is hetzelfde. Niet dat ik de goede bedoelingen van Mozz en andere orginisers en clubeigenaars in twijfel wil trekken. Het kan best dat ze het goed met ons voor hebben en ons in de eerste plaats een good night out willen aanbieden.

Punt is dat achter al deze party’s een stevige organisatie zit, de ene al wat groter dan de andere. En organisatie betekend buisiness, geld, kapitalisme. Don’t get me wrong, ik ben geen hardline Commie, ik geef ook graag geld uit en moet dus ook geld verdienen. Ik ben evengoed deel van het systeem en zou maar al te graag voor één van bovengenoemde bedrijven werken en het geld uit jullie zakken slaan.

Je zal mij echter niet vaak meer aantreffen op de dansvloer van bovengenoemde etablissementen. Al enkele maanden nu probeer ik jullie dierbeminde partyseekers de Bisson Futé, de alternatieve route, de weg naast de midle of the road te tonen. Bijvoorbeeld de Goa-scéne.
Goa rooept bij velen onder jullie waarschijnlijk beelden op van ongewassen types die gehuld in fluo ongecontroleerde arm- en beenbeweging staan te maken ergens midden in een bos op de toenen van panfluiten en andere Wereldwinkel-insturumenten. Toegegeven Goa is ook New Age en andere Esotherische bullshit, treehuggin’ hippies en andere freaks die in hun Flowerpowertrip zijn blijven steken. Maar Goa is ook feesten, de gewone, rationele, Westerse wereld achter je laten.
Want als er één ding zeker is, dan is het dat Goa-people kunnen feesten. Tot dagen aan een stuk als het moet (of zelfs als het niet moet). Nu hoor ik jullie al zeggen dat dat niet moeilijk is met al die dope, en dat Goa zonder dope onbeluisterbaar is. Als je echter wat moeite doet ontdek je dat er ook Goa bestaat die niet enkel repititief is, meer dan dolfijngeluiden en mandala’s. Goeie, stevige Goa komt nog het meest in de buurt van heavy Acid.

Acieed! Het is een kreet die je vandaag de dag veel te weinig hoort. Vandaar waarschijnlijk ook mijn plotse knieval voor Goa trance (maar liefst nog Goa zonder trance). Waar Acid echter pure chemie is, staat Goa voor de natuurlijke variant (Psylo’s, Peyote, Mescaline spring to mind). En het valt niet te ontkennen dat veel van deze muziek het best tot zijn recht komt onder invloed van Psychedelische stimulanten.

Maar het zelfde kan gezegd woorden van zogoed als alle electronische dansmuziek. House is MDMA, net als Techno in mindere mate, hoe meer je naar de hardcore gaat, hoe meer Speed in beeld komt. Garage is muziek voor Coke-headz en bij Drum&Bass past best een vette joint. Acid is LSD en Goa zijn Magic Mushrooms.

Het viel dus wel te verwachten dat uw Doctor uiteindelijk het blacklight zou zien en tot Goa bekeerd zou worden. Een party op champy’s moet ik nog meemaken, maar ik hou jullie zeker op de hoogte. Wat ik trouwens wel al kan meedelen is dat een Goa-party in openlucht, liefst ergens ver van de bewoonde wereld, zelfs zonder dope.

Kozzmozz zonder dope is echter als Bin Laden zonder baard. Ik neem aan dat het mogelijk moet zijn naar K te gaan zonder gewichtige hoeveelheden drugs in uw kas te slaan, maar ik zie het nog zo snel niet gebeuren. Weer een Kozzmozz achter de rug en opnieuw een geduchte hoeveelheid zenuwverbindingen doorgebrand dus. Prachtig chill-weer trouwens die zondag. Thank You, Mother Nature.

Back in the days, zo’n zes jaar geleden was Kozzmozz nog rave, nu is het club. Dat is de prijs die je betaalt als je wil groeien: je verliest je underground status. Niet dat underground zijn zo heilig is dat al de rest er voor moet wijken, maar een deel van de fun gaat wel verloren. Die edge die heb je dus wel nog op de meeste Goa-feestjes, alhoewel Goa dezelfde toer op gaat als K en nu ook al het Kuipke laat vollopen. Geef mij dan maar een groezelig pand in het Antwerpse en een hondertal freaks, de ene al wat freakyer dan de andere.

Binnenkort is het weer zomer. Tijd van overgesponsorde, braderijen genaamd zomerfestivals, maar ook tijd van Dance-A-Dellic en andere Goa festiviteiten in openlucht. Dansen in openlucht tot de zon opkomt, dan een verfrissende duik in een idylisch riviertje en vervolgens een champi-ontbijt om de dag goed te starten. I can hardly wait!